STALKING I SIEĆ SPOŁECZNA

Sąd Najwyższy wielokrotnie wyjaśniał, że materialny element przestępstwa czynów prześladowczych (art. 612 bis kk), wielokrotnego wysyłania ofierze wiadomości „sms” lub e-maili lub zamieszczania w „sieciach społecznościowych” „(np. „facebook”), a także rozpowszechnianie za pośrednictwem „społeczności” filmów przedstawiających stosunki seksualne między sprawcą a ofiarą, ze względu na zdolność takich zachowań do powodowania zakłóceń wymaganych przez prawo jako element konstytutywny przestępstwo.
W omawianym procesie (Sekcja V, 29.03.2019, n. 13800) Sąd Kasacyjny uznając za wiarygodne zeznania pokrzywdzonego i świadka PM, jako „liniowe, logiczne, wolne od sprzeczności i wewnętrznie wiarygodne”, zauważył brak wykazania zdarzenia przestępczego lub „określenie trwałego stanu niepokoju i lęku oraz uzasadnionej obawy o bezpieczeństwo osobiste”.
W istocie trzeba mieć na uwadze, że stalking jest przestępstwem „w razie szkody”, a więc jednym ze zdarzeń alternatywnie wymaganych przez art. 612 bis kk lub uporczywy i poważny stan niepokoju lub lęku, uzasadnioną obawę o bezpieczeństwo siebie lub bliskiego krewnego lub osoby powiązanej więzami emocjonalnymi lub zmuszenia pokrzywdzonego do zmiany swojego nawyki związane ze stylem życia.