Zawsze należy zweryfikować, czy zachowanie, pominięte przez lekarza, zapobiegłoby lub znacznie opóźniło wystąpienie zdarzenia

Odpowiedzialność medyczna ginekologa co potwierdza Sąd Apelacyjny, który skazuje lekarza za przestępstwo zabójstwo wspomniany wsztuka. 589 szt dlaczego, dla wina polegająca na niedbalstwie, nieostrożności i braku doświadczeniaza niepoddanie pacjentki koniecznym badaniom ginekologicznym w ostatnim miesiącu ciąży polegającym na wykonywaniu śladów kardiotokograficznych, pomiarach ciśnienia i masy ciała oraz badaniach biochemicznych krwi, a także za zaniechanie terminowej oceny diagnostycznej u pacjentki otyłej noszącej bliźniak ciąża i nadciśnienie przedciążowe ze współistniejącą chorobą tarczycy i przyrostem masy ciała w czasie ciąży, sytuacja kliniczna, która powinna była skłonić ginekologa do opowiedzenia się za pilnym cięciem cesarskim po rozpoznaniu bronchopatii nadwydzielniczej leczonej wyłącznie na receptę antybiotyków, spowodowała śmierć kobiety w ciąży.

Sąd Najwyższy skrytykował jednak argumentacyjną ścieżkę Sądu Apelacyjnego, ponieważ okazała się niewystarczająca, a niekiedy sprzeczna w kwestii dokładnego zidentyfikowania jasnego powiązanie etiologiczne między zachowaniem zarzucanym oskarżonemu a zdarzeniem zgonu a ustaleniem tych samych zawinionych profili, które można przypisać oskarżonemu.
Zdaniem Kolegium Najwyższego, chociaż sędzia I instancji przypomina Zjednoczone sekcje Franzese 2002 r. obaj sędziowie merytoryczni nie kierują się dobrym rządzeniem ani zasadami zawartymi w tym zdaniu, co jest nieuniknionym punktem odniesienia w zakresie związek przyczynowy w zawinionych przestępstwach, ani ze wszystkich opracowań orzeczniczych, w których Trybunał legitymacji był zaangażowany w ciągu ostatnich dwudziestu lat w sprawę odpowiedzialności medycznej.

Sędzia I instancji i sędzia apelacyjny całkowicie pomijają cd osąd kontrfaktyczny, który może być tylko, jak to miało miejsce w przypadku, który nas dotyczy, czysto hipotetycznym osądem, ale zamiast tego musi dążyć do ustalenia, biorąc za zweryfikowane zachowanie zamiast pominiętego, jeśli to ostatnie miałoby, z wysokim stopniem logicznego prawdopodobieństwa, zapobiegły lub znacznie opóźniły wystąpienie zdarzenia, a w każdym razie zmniejszyły jego szkodliwą intensywność.

Odpowiedzialność medyczna

Sąd Najwyższy przywołuje poprzednie orzeczenie, w którym odpowiedzialność oskarżonego była wyłączona, ponieważ nie uzyskano dowodu, że gdyby powtórzyli pewne badania instrumentalne, doszliby z pewnością lub z dużym prawdopodobieństwem lub diagnozą różnicową od sformułowanej, która byłaby pozwoliły na wykonanie operacji niezbędnej do zapobieżenia śmierci pacjenta.

Innymi słowy, w zawinionym przestępstwie niewłaściwego zaniechania nie można uznać, że związek przyczynowy między zaniechaniem a zdarzeniem istnieje na podstawie samego współczynnika prawdopodobieństwa statystycznego, ale musi być zweryfikowany w taki sam sposób, jak orzeczenie o wysokim prawdopodobieństwie logicznym, które z kolei musi opierać się nie tylko na dedukcyjnym rozumowaniu opartym na uogólnieniach naukowych, ale także na osądzie indukcyjnym o zbawczej roli pominiętego postępowania, opracowanym na analizie charakterystyki faktu historycznego i skoncentrowanym na szczegółach konkretnego przypadku.

Sąd Najwyższy, sekcja IV stosując powyższą zasadę, uznał decyzję stwierdzającą istnienie związku przyczynowego pomiędzy pominięciem postępowania anestezjologa, polegającym na niekontrolowaniu zapisów EKG pacjenta podczas zabiegu chirurgicznego oraz nieterminowym wykryciu powikłania wynikające z asystolii i poważne uszkodzenie mózgu spowodowane opóźnieniem z jakim wykonywano masaż serca.

Innymi słowy, Sąd Najwyższy uczy, że aby wydać wyrok skazujący, trzeba być w stanie stwierdzić, w kategoriach „pewności proceduralnej”, to znaczy wysokiej wiarygodności racjonalnej lub logicznego prawdopodobieństwa, że było to dokładnie postępowanie zaniedbujące ustalenie zdarzenia wywołującego szkodę (związanego z przypadkiem zaniedbania zawodowego odpowiedzialności lekarskiej, z powodu zaniechania, wczesnej diagnozy neoplazji płuc spowodowanej powierzchownym lub nieprawidłowym odczytaniem raportu radiologicznego, dla którego Sąd uznał związek przyczynowy nawet w przypadku braku śledztwa zwłok).

Zaskarżony wyrok, choć uwzględnia opinię wyrażoną przez konsultantów i porównuje wiedzę naukową wprowadzoną w tym procesie, nie wydaje się uwzględniać zasady wyrażonej przez Sąd Najwyższy, 4, wskazał, że przyczyna nie wskazuje, czy dany przypadek jest regulowany przez wytyczne, czy też, w przypadku ich braku, przez: dobre praktyki opieki klinicznej, w celu oceny związku przyczynowego z uwzględnieniem zachowania zbawczego wskazanego przez ww. parametry lub określenia, jaka jest forma winy, w przypadku winy ogólnej lub szczególnej, ewentualnie w świetle zasad ostrożności zawartych w wytycznych, w przypadku winy z braku doświadczenia , zaniedbania lub nieostrożności, ale także powodu, dla którego nie można ustalić, czy i w jakim stopniu postępowanie pracownika służby zdrowia odbiega od wytycznych lub dobrych praktyk opieki klinicznej, nie można dziś uznać za zadowalające ani zgodne z prawem.

Wydarzenia:

Pacjentka, będąca w ciąży w trzydziestym siódmym tygodniu ciąży bliźniąt, została przyjęta do Kliniki w terminie uzgodnionym z jej zaufanym ginekologiem (który obserwował ją przez całą ciążę) w celu wykonania zaplanowanego cięcia cesarskiego.
Po przybyciu do kliniki dyżurny ginekolog zdał sobie sprawę z powagi sytuacji (pacjentka miała ciężki stan ogólny, gestozę i ciężką hepatogestozę z martwicą tkanek i wysokim ciśnieniem krwi, podczas gdy jeden z płodów nie czuł rytmu). którą postanowił natychmiast przystąpić do cięcia cesarskiego, po znieczuleniu podpajęczynówkowym.
Po krótkim czasie kobieta straciła przytomność i miała zatrzymanie krążenia. Po wykonaniu manewrów resuscytacyjnych wznowiono czynności serca, do których usunięto płody, z których jeden był żywy, a drugi martwy z „prawdziwego węzła” pępowiny.
Niedługo potem kobieta doznała dwóch innych zatrzymań krążenia, z powodu których została przewieziona do szpitala, gdzie pacjentka zmarła bez wypisania z oddziału intensywnej terapii.

Motywacyjny błąd sędziów merytorycznych:

Sędzia I instancji ustalił te same przyczyny śmierci zarówno pacjentki, jak i jednego z bliźniąt, stwierdzając, że istnieją wyraźne przesłanki do wyprzedzenia cięcia cesarskiego i poszerzenia podstawy badań instrumentalnych oraz, że przewidując cięcie cesarskie pacjentka nie trafiłaby do kliniki w stanie sinicy i duszności, a węzeł pępowinowy nie zostałby uduszony, tak aby płód jednego z bliźniąt również nie umarł.

Z drugiej strony Sąd Apelacyjny rozróżnia dwie zgony.

Z dokumentacji aktowej, w szczególności z wykonanych i zbadanych śladów, nie brakuje deceleracji, tachykardii czy bradykardii na tyle, aby sądzić, że płod był cierpiący, a także z badania USG bliźnięta wykazywały objawy płodowe. dobre samopoczucie, interpretowane przez punkt wizualnie i prawie nakładające się, okoliczność, która nie wystąpiłaby, gdyby jedno z nich znajdowało się w sytuacji niedotlenienia. W związku z tym nie było warunków do poddawania pacjenta ciągłemu śledzeniu. które jednak były prawidłowo monitorowane w odniesieniu do badanych tras.

Dobry wzrost płodu prowadzi nas do stwierdzenia, że jedyną różnicą między bliźniętami była obecność prawdziwego węzła u jednego z nich; taki jest jeden nieoczekiwana i nieprzewidywalna patologia, uwarunkowane zamknięciem pępowiny, która do tej pory funkcjonowała prawidłowo. Pacjentka nie znajdowała się w sytuacji porodu, w której uszkodzenie pępowiny również można przewidzieć, biorąc pod uwagę bliskie skurcze; w przeciwnym razie, poza pracą, jest to wydarzenie  uduszenie przez skręcenie pępowiny absolutnie nieobliczalny, związane z ruchami płodu, które mogą prowadzić do zaciśnięcia pępowiny w jego spontanicznej aktywności.

Według Sądu Apelacyjnego, nie będąc pc. w fazie porodu zdarzenie było nie tylko absolutnie nieprzewidywalne, ale nawet niemożliwe do zdiagnozowania za pomocą konkretnych badań lub przepływometrii.

Ocena ta jest techniką diagnostyczną, której głównym celem jest ocena stanu zdrowia płodu, który może prowadzić do opóźnienia wzrostu płodu, a następnie do zamartwicy płodu, ale nie jest przydatna do przewidywania ostrych zdarzeń traumatycznych, takich jak te wynikające z oderwanie łożyska lub patologie funiculus. Zgony płodów związane z tymi ostatnimi zdarzeniami (zgodnie z literaturą naukową) nie są ani przewidywalne, ani tym samym możliwe do uniknięcia. W świetle tych rozważań oskarżonemu nie można zarzucić zaniedbania w związku ze śmiercią jednego z bliźniąt.

Z kolei sędziowie ciężaru zasług potwierdzają stwierdzenie odpowiedzialności sędziego pierwszej instancji za śmierć pacjenta. ale w tym miejscu deklarowana nieprzewidywalność i nieuchronność tego, co wydarzyło się na sali porodowej, co doprowadziło do śmierci płodu, sprawia, że niektóre wnioski, które doprowadziły do potwierdzenia wyroku śmierci pacjentki, są sprzeczne.

Kasacja

Sąd Najwyższy, posługując się nowatorską formułą motywacyjną, zarzuca, że Sąd Apelacyjny popełnił błąd w macie rozstrzygającej, której należało poddać pytania: przy rozstrzygnięciu ścieżki w urzędzie oskarżonego znalazł się w sytuacji, która wymagała uprzedzenia cięcie cesarskie zaplanowane dwa miesiące później? Czy akredytowane wytyczne i / lub praktyki zalecały to w obecności otyłej i nadciśnieniowej kobiety, która miała złe zapalenie oskrzeli? Czy zdiagnozowano już gestozę?
I na podstawie Zjednoczone sekcje Franzese, przewidywanie cięcia cesarskiego o dwa dni zapobiegłoby zatrzymaniu krążenia u kobiety o wysokim stopniu racjonalnej wiarygodności? I w czym znajdują swoją przyczynę: w gestozie? W nadciśnieniu?

Sąd Najwyższy wyjaśnił, że znaczenie prawne wytycznych - choć nadal stanowią zalecenia postępowania klinicznego i nawet jeśli ich identyfikacja często nie jest operacją łatwą, również dlatego, że ustawa nr. 189 z 2012 r. odwołuje się do „wytycznych i dobrych praktyk akredytowanych przez środowisko naukowe”, nie podając żadnych kryteriów ich określania – jest to wzmocnione po ingerencji prawa Balduzziego i należy podkreślić, że należy je skłaniać do wartość „parametru oceny”, dokładna identyfikacja konkretnych wytycznych, których musi przestrzegać pracownik służby zdrowia, z konieczności stanowi podstawowy krok (odpowiedzialność medyczna).
Powiedziawszy to, Sąd Najwyższy uchyla bez odroczenia wyrok skazany za przestępstwo z uwagi na przedawnienie przestępstwa.

Możesz być na bieżąco z aktualnościami prawnymi za pośrednictwem naszego bloga

Bądź z nami na bieżąco, śledź nas dalej Instagram & Facebook