Naruszenie obowiązków pomocy rodzinie: kiedy nie podlega karze

Dziś zajmiemy się przypadkiem omawianym w naszym badaniu

C. został pozwany o odpowiedzialność za przestępstwo, o którym mowa w art. 570 kk i samotny sędzia A. skazał ją na karę sprawiedliwości.

Wyrok pierwszej instancji został zaskarżony przez oskarżonego przed Sądem Apelacyjnym, który podzielił argumentacyjną drogę obrony i uniewinnił oskarżonego.

Zdaniem obrony sędzia I instancji nie ocenił bowiem m.in. tego, że brak wypłaty miesięcznego zasiłku alimentacyjnego nastąpił przez krótki okres, a pozwany udowodnił w tym czasie, że dokonano płatności czeku w gotówce i, w absolutnej dobrej wierze, a nie za pośrednictwem systemu „śledzonego”.

Sąd Apelacyjny podzielił argumentacyjną ścieżkę obrony, zauważając, że zachowanie pozwanego nie było symptomatyczne dla dobrowolnego odstąpienia od obowiązków pomocy również ze względu na krótki okres, w którym zasiłek nie został wypłacony oraz fakt, że suma została zapłacona gotówką.

Sąd wskazał również, że zaistnienia wobec wnoszącego odwołanie winy umyślnej nie dało się wykazać i w związku z tym uniewinnił oskarżonego w szerokiej formule (ponieważ fakt ten nie stanowi przestępstwa).