Przydział próbny do usług socjalnych, częściowe zwolnienie i areszt domowy

Kiedy jest to również dopuszczalne dla Camorry.

Walizka.

Sąd Nadzorczy w Rzymie odrzucił wniosek skazanych o możliwość skorzystania z odroczenie wyroku za poważną chorobę, zpróbne przypisanie do opieki społecznej, z pół-wolność i zatrzymanie w domu.

Ponadto, sprzeciwiając się orientacji Sądu Najwyższego, postanowił nie uwzględniać wniosku o uznanie niemożliwej współpracy, ponieważ skazany utracił już wyrok za przestępstwa uniewinniane „pierwszego stopnia”.
Trybunał Nadzorczy argumentował, że w odniesieniu do odroczenie wyroku, patologie osadzonego nie były sprzeczne z pozbawieniem wolności w więzieniu i że mogli być odpowiednio leczeni w więzieniu.

Pomimo tego, że skazana miała ponad sześćdziesiąt lat, była inwalidą i korzystała już z aresztu domowego w fazie zapobiegawczej, kończącej się bliskim zakończeniem kary, za przestępstwo, za które została skazana, popełniono dziewięć lat wcześniej i "Dni wczesne wydanie Sąd Nadzorczy, który został już pozytywnie rozpatrzony, odrzucił także wniosek o zastosowanie aresztu domowego.
Sądownictwo inwigilacyjne oparło swoją ocenę jedynie na notatce powiatowego kierownictwa antymafijnego, która potwierdziła niebezpieczeństwo społeczne zatrzymanej, a także jej skuteczny udział w grupie pochodzenia Camorra.

Trybunał podkreślił, że zatrzymany był w przeszłości skazany za liczne przestępstwa związane z lichwą i wymuszeniami z użyciem siły zastraszania wynikającej z bliskości związku przestępczego.
Według obrony Trybunał nie uzasadnił jednak i wykazał, że zatrzymana nadal miała powiązania ze środowiskiem przestępczym i mogła popełnić nowe przestępstwa, biorąc pod uwagę, że nastąpiła obiektywna zmiana w porównaniu z momentem popełnienia przestępstw.
Ponadto za te same przestępstwa skazanej kobiecie przyznano areszt domowy ze względu na jej ograniczoną zdolność do popełnienia przestępstwa.

Punkt widzenia Sądu Najwyższego.

Sąd Nadzorczy w Rzymie uznał społeczne niebezpieczeństwo skazanych powagą rejestru karnego, stwierdzeniem zawartym w wyroku skazującym o wybitnej roli w grupie Camorra oraz systematycznym wykorzystywaniu mafii metoda dopełniania wymuszenia i wymuszenia przestępstwa lichwa.
Stwierdził również, że powiązania z przestępczością zorganizowaną są aktualne oraz że nie ma żadnego rodzaju rekompensaty na rzecz ofiar lub oporności.

Zdaniem Sądu Najwyższego Sąd Nadzorczy nie wyjaśnił jednak, dlaczego areszt domowy był nieodpowiedni ze względu na ryzyko recydywy przestępstw bez pozyskania elementów, które wskazywałyby na wznowienie więzi ze stowarzyszeniem Camorra w bardzo długim okresie cztery i pół roku, w których skazana kobieta przebywała w areszcie domowym.

Sąd Najwyższy określa następnie, że jeśli miejsce do służby zatrzymanie w domu tak samo jest w przypadku, gdy zatrzymany „wykonał” areszt domowy, z tego powodu miejsce to nie może być uznane za nieodpowiednie.
Ponadto, zdaniem Sądu Najwyższego, Sąd Nadzorczy nie wykazał, że zatrzymana w czasie jej aresztu domowego, trwającego cztery lata i sześć miesięcy, utrzymywała związki ze stowarzyszeniem Camorra.
Sąd Kasacyjny w konkluzji uchylił postanowienie w odniesieniu do „odrzucenia” aresztu domowego i skierował go do Sądu Nadzorczego w Rzymie.

Możesz być na bieżąco z aktualnościami prawnymi za pośrednictwem naszego bloga