Gdy nie jest to możliwe dla wymiaru sprawiedliwości ... wydawanie zezwoleń premiowych

Walizka.

Sąd inwigilacyjny Pawii uznał za niedopuszczalny wniosek o wyrażenie zgody na nagrodzenie skazanego, zauważając, w odniesieniu do stwierdzenia ewentualnej współpracy, że współpraca nie była niemożliwa, biorąc pod uwagę bardzo ważną rolę sprawcy w związku przestępczym, co zostało wywnioskowane z informacje zarówno z Dyrekcji Antymafijnej Okręgu Katanii, jak i ze Narodowa Prokuratura Antymafijna dla których współpraca może być uznana za użyteczną dla dalszych dochodzeń w sprawie istniejącego stowarzyszenia przestępczego.

Według Sąd Nadzoru w Mediolanie przy braku współpracy z wymiarem sprawiedliwości i w obecności presence przestępstwa utrudnień, domniemanie niebezpieczeństwa sprawcy mogłoby zostać obalone tylko wtedy, gdyby Sędzia Nadzoru nabył elementy pozwalające wykluczyć, że sprawca nadal miał powiązania ze związkiem przestępczym pochodzenia i mógł powrócić do przestępstwa z nim.

Co mówi Trybunał Konstytucyjny.

Trybunał Konstytucyjny, zgodnie z orzecznictwem Trybunału w Strasburgu, orzekł, wyrokiem o sygn. 253 z 2019 r., że dyscyplina o świadczeniach penitencjarnych jest konstytucyjnie nieuprawniona w części, w której nie przewiduje, że w odniesieniu do więźniowie za przestępstwa popełnione z wykorzystaniem warunków przewidzianych w art. 416 bis kk, można przyznać uprawnienia premium także w brak współpracy z wymiarem sprawiedliwości a także tam, gdzie jest to możliwe lub płatne, gdy nabyto elementy, które wykluczają istnienie powiązań z przestępczością zorganizowaną i niebezpieczeństwo ich przywrócenia.

Wyrok za przestępstwo z utrudnieniem nie wiąże się zatem z obiektywnym i bezwzględnym wykluczeniem dostępu do świadczeń penitencjarnych, o ile elementy mogące wykazać brak aktualnego zagrożenia społecznego lub możliwości powrotu sprawcy do przestępstwa są cenione przez sąd inwigilacyjny w ramach stowarzyszenia przestępczego.

Obowiązkiem sądu inwigilacyjnego, który zawsze może być w tym celu wykorzystany, jest ustalenie stopnia skuteczności współpracy lub czy współpraca jest niemożliwa lub niemożliwa do ściągnięcia.
W przypadku, gdy współpraca będzie nadal należna, nie wystarczy stwierdzenie braku powiązań z przestępczością zorganizowaną, ale konieczne będzie również sprawdzenie, czy nie ma konkretnego niebezpieczeństwa, biorąc pod uwagę okoliczności osobiste i środowiskowe, że te powiązania zostaną przywrócone: te elementy muszą zostać wykazane przez skazanych.

Co mówi Sąd Najwyższy.

Zdaniem Sądu Kasacyjnego ocena ewentualnej współpracy musi ograniczać się do faktów i przestępstw podlegających skazaniu, co do których wnioskuje się o zgodę, gdyż ocena ta ad libitum nie może być rozszerzona na wszystkie zgłoszone wyroki skazujące.

W rzeczywistości treść art. 58 ter system penitencjarny nie należy go mylić z przepisami prawa o świadkach sprawiedliwości, w przypadku których wymagana jest współpraca również w przypadku faktów innych niż te, za które orzeczono karę, jednak podporządkowując reżim przysługi ścisłemu ograniczeniu czasowemu w celu zapewnienia współudziału.

W tym przypadku Sędzia Nadzoru, opierając się na informacjach Dyrekcji Antymafijnej Okręgu Katanii i Prokuratury Krajowej Antymafijnej, błędnie powołuje się na fakt, że współpraca nie może ograniczać się do faktów, za które skazany został skazany.
Wykładnia ta jest niezgodna z zasadami podyktowanymi w tej kwestii przez orzecznictwo Sądu Kasacyjnego i Sądu w Strasburgu, dla których kasacja przyjmuje apelację i uchyla postanowienie, z skierowaniem o wydanie nowego wyroku we wskazanych punktach, do Sądu Nadzoru w Mediolanie.

Możesz być na bieżąco z aktualnościami prawnymi za pośrednictwem naszego bloga