UPADŁOŚĆ: MAŁY „MADOFF” WZROST

Kto nie zna historii? Bernie Madofffinansista nowojorczyk że modernizując „Schemat Ponziego”, oszukał tysiące ludzi i złapał, zgodnie z obecnym ustawodawstwem USA, maksymalną karę równą 150 lat w więzieniu.

Madoff został uznany za winnego jedenastu zarzutów (oskarżenia o przestępstwo), w tym oszustwa związane z papierami wartościowymi, oszustwa ze strony doradców finansowych, oszustwa pocztowe, oszustwa telematyczne, trzy rodzaje prania pieniędzy, wprowadzenie w błąd, krzywoprzysięstwo, fałszywe wpłaty w „Komisja Papierów Wartościowych i Giełd„I oszustwa związane z ubezpieczeniami społecznymi pracowników (https://www.justice.gov/usao-sdny/programs/victim-witness-services/united-states-v-bernard-l-madoff-and-related-cases).

Lo Schemat Ponziego inspiracją do gigantycznego przekrętu został wymyślony przez włoskiego imigranta w USA Charles Ponzi, który pozwala osobom rozpoczynającym sieć i pierwszym inwestorom na uzyskanie bardzo wysokich krótkoterminowych zysków ekonomicznych, płaconych kwotami zapłaconymi przez nowych, niczego niepodejrzewających inwestorów zwabionych przez wysokie przychody.

W podobnej sprawie przed Sądem Najwyższym stwierdzono, że aktywa finansowe klientów były przedmiotem odwrócenia własności pomiędzy dwiema powiązanymi ze sobą spółkami inwestycyjnymi Alfa i Beta, środkami ekonomicznymi klientów firmy Alfa wykorzystywanymi do działań „refundacyjnych” klientów firmy Beta dokonano tego przy braku jakichkolwiek dowodów na to, że klienci otrzymali informacje o przeznaczeniu transakcji.

Sztuka. 21 ust. 1 lit. b) TUF ustala, że w transakcjach inwestycyjnych kwalifikowane strony muszą „wyraźnie informować klientów, przed działaniem w ich imieniu, o ogólnym charakterze i/lub źródłach konfliktów interesów”, a zatem o istnieniu zgody klientów na wykorzystanie instrumenty finansowe i aktywa płynne, nie wykluczały, zdaniem Sądu Najwyższego, zaliczenia do majątku podmiotu w przymusowej likwidacji administracyjnej zarządzanych przez niego aktywów, w jakikolwiek sposób ich pozyskania, zwłaszcza że nienależyte wykorzystanie przez Inwestorów papiery wartościowe lub pieniądze doprowadziły do zamieszania w aktywach pośrednika i możliwości rozproszenia uwagi.

Należy pamiętać, że odpowiedzialność za przestępstwo upadłość za rozproszenie wymaga weryfikacji dostępności przez oskarżonego majątku nie znajdującego się w spółce, a tym samym odjęcia poręczenia od wierzycieli rzeczywistego majątku.

W toczącej się sprawie, uznając, że papierami wartościowymi klientów spółki Beta były praktycznie niepłynne obligacje o wartości nominalnej 200 mln euro, Sąd Najwyższy uznał, że wpłaty dokonane przez klientów zostały dokonane wyłącznie na rzecz Alfy. a nie firmy Beta.W związku z tym z łącznej kwoty ok. 225 mln euro zakwestionowanej w całości w drodze oszukańczego bankructwa w celu odwrócenia uwagi, należało odjąć „zabezpieczony” kapitał klientów Bety w wysokości ok. 200 mln euro .

Dlatego też większość „domniemanych papierów wartościowych” zarządzanych przez firmę Beta, będących jedynie sztucznym tworem oskarżonego, musiała zostać wzięta pod uwagę nieistniejące pod względem rzeczywistej wartości ekonomicznej, a tym samym nie mogąc być obiektem odwrócenia uwagi, a tym samym eliminując obiektywny element przestępstwa. .

Sąd faktycznie uchylił wyrok w tym zakresie i skierował do nowego wyroku.