Pan P., albański zbieg z bogatą przeszłością kryminalną, został objęty aresztem tymczasowym, ponieważ po tym, jak został wcześniej wydalony z terytorium państwa poprzez przymusową eskortę do granicy, został aresztowany w porcie B., gdy próbował wrócić do Włoch, unikając kontroli granicznej.

Postawiony przed sądem w celu odpowiedzi za przestępstwo handlu dziełami sztuki i kokainą, oskarżony, broniony przez adwokata Gianfranco Rotondo najpierw wnioskował o zastąpienie środka zapobiegawczego w postaci aresztu w więzieniu środkiem w postaci aresztu domowego i uzyskał to, a dwa dni po wydaniu nakazu zastąpienia wyżej wymienionego środka zapobiegawczego uzyskał natychmiastowe i ostateczne zwolnienie z więzienia przez Sąd Rewizyjny w A. 

I rzeczywiście, wbrew sprzeciwowi obrony, Sąd Rewizyjny nie otrzymał żadnych dalszych ani odmiennych dokumentów dotyczących zarządzenia o zastosowaniu środka przymusu i poprzedzającego je wniosku premiera, a zatem brakowało zarówno przekazania informacji o przestępstwie, jak i różnych informacji z nim związanych, a przede wszystkim podsłuchanych rozmów (z których wynikałyby poważne przesłanki winy, na podstawie których GIP wydał zarządzenie o zastosowaniu środka przymusu).

Spowodowało to utratę skuteczności postanowienia o zastosowaniu środka przymusu i natychmiastowe zwolnienie oskarżonego.

Pan L. został zwolniony z aresztu za przestępstwo znęcania się w rodzinie, ponieważ znęcał się nad swoją partnerką więcej małżeństwa i jego małoletnie dzieci na ciągłe złe traktowanie, na szczególnie bolesny i uciążliwy tryb życia oraz dlatego, że podejmował działania właściwe i jednoznacznie zmierzające do zmuszenia jego partnerki do płacenia mu sum pieniężnych w celu uzyskania niesprawiedliwego zysku.

Poszkodowana zgłosiła karabinierom z posterunku A, że przez około dwa lata była maltretowana przez LC, który – zwłaszcza z powodu nadużywania alkoholu – znieważał ją i źle traktował, grożąc także, że zabierze jej dzieci ze sobą do Rumunii. Ponadto Pan L. wielokrotnie prosił ją o pewne kwoty pieniędzy.

Postanowieniem GIP B., na wniosek złożony przez adwokata Gianfranco Rotondo początkowo zastąpił areszt tymczasowy w więzieniu - łagodniejszym - zakazem pobytu na terenie gminy zamieszkania L., by następnie, na kolejny wniosek, nakazać całkowite zwolnienie podejrzanego.

W odpowiedzi na skargę złożoną przez żonę i syna pana, M., który zmarł w Szpitalu B., w celu wyjaśnienia przyczyn zgonu przeprowadzono sekcję zwłok, badania histologiczne i diagnostyczne, w czym wzięli udział konsultanci techniczni i niezależni. 

Według premiera i wyznaczonych konsultantów technicznych, na podstawie dokładnej, ostrożnej i szczegółowej rekonstrukcji całego incydentu zdrowotnego nie stwierdzono, aby jakiekolwiek zachowanie ze strony personelu medycznego było nieodpowiednie, niedbałe lub sprzeczne z zaleceniami diagnostycznymi i terapeutycznymi oraz protokołami, które powinny zostać przyjęte w tym złożonym przypadku..

I rzeczywiście, przyczyną zgonu M. była „niewydolność wielonarządowa wtórna do gorączki o nieznanej przyczynie u osoby dotkniętej ciągłą/ustępującą hipergorączką, oporną na leczenie, niewydolnością wątroby i nerki oraz nawracającymi epizodami przejściowego niedokrwienia mięśnia sercowego”. 

Cóż, postępowanie wszystkich pracowników służby zdrowia należało uznać za wolne od jakiejkolwiek odpowiedzialności i z tych powodów postępowania zostały zarchiwizowane zgodnie z art. 554 paragraf 1 Kodeksu postępowania karnego.

Pan S., mający kartotekę kryminalną, został objęty środkiem zapobiegawczym w więzieniu na mocy postanowienia wydanego przez GIP Sądu B.

I rzeczywiście, Panie. S. został aresztowany, ponieważ mimo że podlegał środkom zapobiegawczym w postaci specjalnego nadzoru ze strony Bezpieczeństwa Publicznego i miał obowiązek pozostawania na terenie, został przyłapany na gorącym uczynku przez karabinierów z B., gdy przebywał na dziedzińcu budynku mieszkalnego w towarzystwie licznych osób, z których większość miała przeszłość kryminalną, w tym niedawną, co wywołało pewien niepokój społeczny.

Na rozprawie w sprawie zatwierdzenia aresztowania na gorącym uczynku przestępstwa oskarżony uzyskał za pośrednictwem adwokata: Gianfranco Rotondo przedstawił GIP innowacje legislacyjne dotyczące przyjęcia środków zapobiegawczych o charakterze restrykcyjnym z prognozą maksymalnej kary, natychmiastowego zwolnienia z więzienia, przy jedynym wymogu stawienia się pana. S. w pobliskim garnizonie PG

Pan S. został aresztowany na podstawie nakazu tymczasowego aresztowania wydanego przez Komisariat Policji w B.

Pan S. został aresztowany za naruszenie art. 12 Dekretu Ustawodawczego. 286/98, gdyż wbrew przepisom dotyczącym dyscypliny imigracyjnej przewiózł na terytorium państwa czterech obywateli Syrii, których znaleziono zamkniętych w przedziale sypialnym ciężarówki, którą prowadził, a która przyjechała z Grecji.

Oskarżony – broniony przez adwokata. Gianfranco Rotondo – złożył wniosek o zwolnienie z więzienia i uzyskał je na mocy zastosowania ustawy, która właśnie zmieniła kwestię środków zapobiegawczych, z pozytywnym wyrokiem prognostycznym dotyczącym ostatecznego, mającego zastosowanie wyroku.

W związku z tym GIP natychmiast zwolnił S. i zastąpił środek zapobiegawczy w postaci zatrzymania w więzieniu zakazem pobytu w regionach Apulia, Molise, Marche, Emilia-Romania i Veneto.

Wezwaniem GUP przy Sądzie dla Nieletnich w B. wezwał nieletniego V. do odpowiedzi za przestępstwo zniesławienia, ponieważ wiedząc, że jest niewinny, oskarżył A. o przestępstwa określone w artykułach 612 i 581 Kodeksu karnego: w szczególności złożył skargę na posterunek karabinierów w A. przeciwko A., stwierdzając, że ten ostatni „zacisnął mu rękę na szyi, popychając go w stronę ściany, a następnie uderzył go dwa razy w twarz i groźnym tonem powiedział, że jeśli jeszcze raz się odezwie, to cię zabije”.

Podczas rozprawy oskarżony złożył poradę komputerową sporządzoną przez konsultantów wyznaczonych przez adwokata. Gianfranco Rotondo, który zaprzeczył zeznaniom licznych świadków oskarżenia, uniemożliwiając w ten sposób udowodnienie odpowiedzialności karnej oskarżonego V.

Konkretnie rzecz ujmując, zeznania wszystkich świadków przedstawiały dwie wersje wydarzeń, które były całkowicie rozbieżne, lecz obie prawdopodobne, a przede wszystkim główny świadek oskarżenia, powołany zgodnie z art. 507 cpp, nie mógł zostać przesłuchany, wbrew sprzeciwowi obrony, ponieważ przesłuchanie odbyło się z naruszeniem artykułów. 63 i nast. Kodeksu postępowania karnego.

W świetle powyższego, biorąc pod uwagę brak możliwości wydania orzeczenia o winie oskarżonego ponad wszelką uzasadnioną wątpliwość, a także w świetle ekspertyzy komputerowej dotyczącej rozmowy na Facebooku przedstawionej przez obronę i braku prawnej możliwości przesłuchania głównego świadka oskarżenia, oskarżonego uniewinniono z uwagi na nieistnienie faktu.

Pan C. został pozwany za wprowadzanie na teren kraju i handel produktami opatrzonymi fałszywymi znakami towarowymi, gdyż w celu osiągnięcia zysku przewoził na teren kraju w bagażniku swojego samochodu produkty przemysłowe opatrzone podrobionymi znakami towarowymi.

Pod koniec postępowania oskarżony wnioskował o wyrok uniewinniający.

I rzeczywiście, jak zaproponowała obrona, skoro dowody kwestionowanych faktów muszą być pewne, brak dowodów dotyczących faktycznego wprowadzenia do obrotu podrobionych towarów nie pozwolił na potwierdzenie odpowiedzialności karnej oskarżonego bronionego przez adwokata. Runda Gianfranco. 

Z powyższych powodów Pan C. został uniewinniony z powodu braku dowodów.

Pan F. został wezwany do sądu pod zarzutem kradzieży, gdyż w celu osiągnięcia zysku wypłacił znajdujące się w automacie kwoty, do którego wcześniej się włamał, i wszedł w ich posiadanie, przy czym okolicznością obciążającą było to, że dopuścił się czynu z użyciem przemocy wobec rzeczy (sforsował automat wystawiony na widok publiczny).

Po doprowadzeniu na rozprawę oskarżony wnioskował o uniewinnienie w odpowiedzi na wniosek premiera o karę sześciu miesięcy więzienia.

W tym przypadku funkcjonariusze policji stanowej, którzy interweniowali, zostali przesłuchani w charakterze świadków i zeznali, że zaskoczyli oskarżonego, gdy kopał i uderzał dystrybutora, zatrzymali go i przeprowadzili przy nim przeszukanie, w wyniku którego znaleziono pewną kwotę pieniędzy. 

Podczas rozprawy jednak, na wniosek adwokata, Gianfranco Rotondo, prawnik oskarżonego, zeznali, że w rzeczywistości nie widzieli, jak oskarżony wypłacał pieniądze z automatu.

W świetle powyższego obrona podniosła zarzut, że w braku pewnych dowodów dotyczących okoliczności, iż w wyniku przemocy skierowanej przeciwko automatowi, oskarżony mógł wypłacić znajdujące się w nim pieniądze, konieczne jest nadanie temu faktowi innej kwalifikacji prawnej, tj. „szkody” (art. 635 Kodeksu karnego), co jednak nie spełniało przesłanki dopuszczalności.

Sąd w B. w pełni poparł argumenty obrony i uniewinnił F. od zarzucanego mu czynu, chociaż fakty zostały ustalone in flagrante przez funkcjonariuszy Policji Państwowej w B.

BRAK PŁATNOŚCI POCIĄGNIĘĆ Z UBEZPIECZENIA SPOŁECZNEGO

Pan D. został wezwany do sądu pod zarzutem popełnienia przestępstw określonych w artykułach 81 Kodeksu karnego i 2 ust. 1bis ustawy 638/83 (pilne środki w sprawach ubezpieczeń społecznych), ponieważ jako przedstawiciel prawny spółki C. nie zapłacił składek na ubezpieczenia społeczne i zasiłki socjalne w łącznej kwocie 200 678,00 euro pobranych z wynagrodzeń pracowników.

Wszczęto postępowanie, a oskarżony, zrzekając się przedawnienia zarzutów, które już zaszły w jego obronie, zwrócił się o wydanie wyroku uniewinniającego, uznając, że nie popełnił przestępstwa.

W niniejszej sprawie z dokumentacji przedstawionej przed sądem przez obronę wynikało, że w chwili zajścia faktów pozwany faktycznie zajmował stanowisko pracownika spółki C., a nie najwyższego pracodawcy,  jak błędnie ustaliła prokuratura.

Z powyższych powodów Pan D. – broniony przez adwokata. Gianfranco Rotondo – został uniewinniony, gdyż nie popełnił przestępstwa, a zadośćuczynienie nie zostało wypłacone instytucji zabezpieczenia społecznego.

W trybie natychmiastowym Pan L. został postawiony przed sądem w celu odpowiedzi za przestępstwo określone w art. 4, ust. 1, 4 bis, 4 ter, ln 401/1989, 88 RD 18.6.1931, N. 773, ponieważ pełniąc funkcję kierownika/właściciela zakładu handlowego „CED-Internet Point”, dopuścił się nadużyć w postaci przyjmowania zakładów lub przewidywania wyników zawodów sportowych w piłce nożnej krajowej i zagranicznej (zarządzanych przez Administrację Monopoli Państwowych i CONI), a także pośrednictwa w zakładach, wszystko to w przypadku braku „licencji policyjnej” wymaganej przez art. 88 TULPS, upoważnienia Ministerstwa Łączności oraz wymaganego upoważnienia i/lub koncesji.

Sędzia Sądu B., przyjmując argumenty obrony adwokata Gianfranco Rotondo, w odniesieniu do dyskryminacji, jakiej doznał zagraniczny menedżer P. ze strony państwa włoskiego, uniewinnił L. z zarzucanych mu zarzutów, nakazując już wcześniej, odrębnym postanowieniem, zwrot tego, co zostało zajęte przez Guardia di Finanza of B.

Pan M. został wezwany przed sąd pod zarzutem oszustwa i podszywania się, ponieważ za pomocą podstępu i oszustwa wprowadził w błąd A., który dokonał płatności kartą Postepay, a M. nigdy nie dostarczył oferowanego do sprzedaży odtwarzacza CD. w sieci, uzyskując w ten sposób korzyść w postaci nielegalnego uzyskania sum pieniędzy, przy równoczesnym poniesieniu szkody przez ofiarę. Co więcej, podając się za R., wykorzystał dokumenty do aktywacji karty Postepay na swoje nazwisko, którą zapłacił kwotę uzyskaną ze wspomnianej sprzedaży. 

Pod koniec rozprawy sędzia sądu w Bari postanowił umorzyć postępowanie przeciwko M., którego bronił adwokat. Runda Gianfranco.

Poszkodowanemu A nie przyznano żadnego odszkodowania.

NĘKANIE W KONDOMINIUM

Na mocy wyroku wydanego bezzwłocznie panowie M. i D. zostali postawieni przed sądem za zakłócanie spokoju i zakłócanie wypoczynku, gdyż – jak twierdziła pani P. – popołudniowy odpoczynek tej drugiej zakłócił dźwięk fortepianu dochodzący z domu oskarżonych.

Pozwani, postawieni przed Sądem w T., zwrócili się o udostępnienie dokumentacji i wezwanie świadków. Po zakończeniu przesłuchania wstępnego oskarżeni, bronieni przez adwokata karnego Gianfranco Rotondo, zostali uniewinnieni z powodu braku obiektywnych dowodów potwierdzających zarzuty.

I rzeczywiście, aby doszło do popełnienia przestępstwa, o którym mowa w art. 659 k.p.c. należy udowodnić, że czyn nadaje się do spowodowania zakłócenia spokoju nieokreślonej liczby osób (Cass. Pen. 246/2009): w tej sprawie wykazano jednak, że hałasy (nawet jeśli można tak mówić o dźwiękach muzycznych wydawanych przez oskarżonych) nadawały się do spowodowania zakłócenia spokoju wyłącznie poszkodowanemu.

Z powyższych względów małżonkowie M. i D. zostali uniewinnieni, gdyż fakt ten nie istniał.