Bezpłatna pomoc prawna i fałszywa samooświadczenie

Dziś omówimy przypadek poruszany przez nasze badanie

Walizka

Pan. F. był skazany wyrokiem karnym skazującym na karę w wysokości 30 000 euro grzywny, ponieważ we wniosku o dopuszczenie do bezpłatna pomoc prawna na koszt państwa fałszywie zadeklarowane i poświadczone nie uzyskiwać żadnego dochodu od ostatniego oświadczenia i nie przekraczać dochodu minimalnego, podczas gdy kontrole przeprowadzone przez Guardia di Finanza wykazały, że rzeczywisty dochód rodziny został określony na poziomie 54 025 euro.

Osąd

Oskarżony – mający swoje słuszne powody – zaproponował sprzeciw wobec wyrok skazujący w sprawach karnych dla których uzależniony był natychmiastowy osąd.
Na pierwszej rozprawie przed Sądem jednoosobowym obrona zakwestionowała nieważność natychmiastowego wyroku za naruszenie art. 429 i 456 k.p.k., ponieważ przesłanki, o których mowa w art. 429 ust. 1 lit. C i F Kodeksu postępowania karnego.

Oskarżony sprzeciwił się również nieważności zawiadomienia o wyroku skazującym oraz natychmiastowym wyroku skazującym.
Pozwany, chociaż zamieszkiwał we Włoszech, w rzeczywistości miał miejsce zamieszkania w Zjednoczonym Królestwie i podczas pierwszej rozprawy wykazał w sposób precyzyjny i ścisły, że dom, w którym dokonano zawiadomienia, nie był jego domem i że rodzina członkowie, którzy zostali powiadomieni o dokumentach, nie byli członkami rodziny.

Co mówi Sąd Najwyższy

Dla Sądu Najwyższego błędne wskazanie terminu rozprawy w orzeczeniu w sprawie wezwania doręczonego oskarżonemu stanowi o generalnej nieważności ingerencji oskarżonego w sądzie, której nie można zaradzić poprzez regularne zawiadomienie o orzeczeniu obrońcy i jego udział w rozprawie, a więc zawarta w wezwaniu doręczonym oskarżonemu bezwzględna niepewność co do terminu rozprawy stawienniczej przesądza o bezwzględnej nieważności orzeczenia.
Sąd Najwyższy precyzuje, że nieważność wezwania na rozprawę ze względu na bezwzględną niepewność terminu rozprawy lub błędne wskazanie tego terminu w zawiadomieniu do oskarżonego lub w zawiadomieniu do obrońcy jest równoznaczne z brakiem daty .

Co mówi Europejski Trybunał Praw Człowieka

Tam Trybunał w Strasburgu stwierdził, że doszło do naruszenia art. 6 EKPC, gdy instrumenty oferowane przez prawo krajowe nie odpowiadają zasadzie prowadzenia procesu pod nieobecność oskarżonego, pod warunkiem, że jednoznacznie ustalono, iż zrzekł się on prawa do stawiennictwa i obrony.

Ta zasada Europejski Trybunał Praw Człowieka nakłada na sędziego krajowego obowiązek sprawdzenia, czy oskarżony miał możliwość zapoznania się z prowadzonym przeciwko niemu postępowaniem, gdy powstaje spór w tej kwestii, który nie wydaje się od razu i oczywiście bezzasadny oraz że w przypadku stwierdzenia, że kara został ogłoszony pomimo istnienia potencjalnego zamachu na prawo oskarżonego do udziału w jego procesie, istnieje obowiązek wznowienia procesu lub wznowienia postępowania w odpowiednim czasie.

Wynik

Biorąc pod uwagę ustalenia obrony, sędzia mógł jedynie stwierdzić nieważność karnego wyroku skazującego, aw konsekwencji natychmiastowego wyroku skazującego, dla którego zwrócił dokumenty prokuratorowi w celu ponownego zawiadomienia oskarżonego.
Tymczasem bieg przedawnienia na korzyść oskarżonego.

Możesz być na bieżąco z aktualnościami prawnymi za pośrednictwem naszego bloga

Bądź z nami na bieżąco, śledź nas dalej Instagram & Facebook